A badisch's Büable, descht a Fescht,
Därf mit sei'm Vater zu de Schwoba,
En seinra neua rauta Wescht
Kommt's guatich übern Kniebis g'schoba.
Em Schwobaland, hu! do git's veil
Fürs Büable Neus ond Fremds zom Gucka,
Von früah bis spot frogt's alleweil,
Suscht tät's am jo en Kropf nan drucka.
Jetz obeds, wia's da Vollmond sieht,
Do goht's am schiergar übers Froga:
"Lueg, was für'n Mon henn d' Schwobalüt!
Bi uns isch's numme so en Hoka!"