Wia mer z'semma kommt

'S Kohlanhansa Rika deant z' Stroßburg a Johr,
No kauft se a Hüatle ond brennt iare Hor,
SchwätZt hochdeutsch, so guet se's grad kan vollschiara,
Ond goht am Sonntich als Fräulein spaziara.
No kommt amol en der Pferdebahn
A nobler Herr grad neba se nan.
Der stellt se noch ama Weile au vor
Als "Ofenfabriksbuchhalter Mohr."
"Das freut mich," sait d'Rika, "ich heiß' Frida Knall,
Holzhändlers Tochter aus Wiesental."
Ond weil des Dengs so prächtig tuat stemma,
Gean beide au nochher spaziara z'semma,
Ond glei sella-n-Obed, 's ischt no net ganz Nacht,
Wird schaun au der Hohzichtag ausg'macht.
Beim Standesamt nochher heißt's freile bekennt,
Was dia zwei Leutle em wohra noch send.
Do ischt er natürlich kein Buchhalter mai
Ond sie ischt kein Holzhändlers Tochter g'sein.
Ond wia se bei ons em Tal Hohzich hent g'machet,
Was hent do d'Leut ob dem Pärle g'lachet.
"Jetz guck", heißt's, "wie guat se dia zwei z'semma schicka,
Der Ofaruaßler ond's Kohlers Rika!"