Der Rheumathis

Der Fritz der hot en Rheumatis,
En alle Glieder baise Flüß,
Er kan net sitza, kan net staun
Ond no veil wenicher kan er gaun.
Er hot zum Wonderdoktor g'sait:
"Des Dengs, Jakob, ischt miar vertleid't,
Gang, tua was d'kanscht ond was da waißscht,
Daß i werd von dem Dengs erlaist."
"Jo", sait der Jakob, hot er g'sait:
"Des lot se macha", hot er g'sait:
"Dau gohscht zum Abedeker na
Ond saischt, der Jakob lot am sa:
Er soll der von der Schmiare gean,
Er weiß no schaun, da wirscht's jo sean,
Von Fuchsschmalz, Dachsfett, Igelspeck,
Ond Darmschmalz au von Kuttelfleck,
Ond, wann er's möglich macha kan,
Au Kammfett vom a g'henkta Man.
Sell nemmscht ond reibscht de alltag ein
No wird's uf einmol besser sein."
Der Fritz der tuat des alles g'wiß,
Bloß hilft's am net beim Rheumatis.
"Jetzt" sait er, "muaß der Dokter her,
Vielleicht hilft der, daß's besser werr."
Der Dokter kommt ond macht a G'sicht:
"Des ischt amol a böse G'schicht,
Da geb' ich erstens Salizyl."
"Jo", sait der Fritz, "no au recht viel,
I zahl en all' Versicherenga,
No koscht's desmol au wohl a wenga."
Der Doktor goht, der Fritz nemmt ein,
Wenn au der G'schmack könnt besser sein,
Wenn's au em Leib oft tuat en Riß,
Wann no vergoht der Rheumatis!
Der goht halt net, der Fritz der sait,
Der Sallezil sei ehm vertleid't.
Ond au der Dokter ischt schagriert,
Daß's mit em Fritz net besser wird.
Jetzt wia der Dokter wieder amol
Zum Fritz goht nüber sorgavoll,
Do guckt er - sprengt der g'sond ond monter
Zom Dokter satzweis d'Stega ronter.
"Was!" sait der Dokter, "was ischt g'scheha,
Daß Ihr so gut könnt wieder geha?"
"O", sait der, "wenn er's höra wellet,
No ischt des Dengs do glei verzehlet:
A Nochber sait zua miar: Horch, Fritz,
Bei diar bat't nenz mai wia Bachofahitz,
Wann's Brot kommt aus am Ofa raus,
No schlupfscht dau nein, so lang d'hältscht aus!
No! i schlupf nein! o siadichs Element,
Hot mi des Dengs an d' Hosa brennt!
No macht au no mei Weib, dia Kuah,
Von außa 's Ofatürle zua.
Do laß i gottserbärmlich Schrei: Weib, Weib,
mach uf! i ben jo hein!
Ond wia mer fascht der Od' goht aus,
No lot se me zom Türle raus.
I raus! en Stecka, uf se g'schla!
Ond sie zur Tür naus, d' Stega na!
I henta drein! zom Stall goht's naus,
Ond drei- bis viermol rom ons Haus,
Bis beide nemme könna schnaufa,
No sait se: - Fritz, dau känscht jo laufa!
Kotz Guguk jo! Was ischt des, Weib!
Ganz glempfich bein i en mei'm Leib!
Ond seant, Herr Dokter, so ischt's blieba,
D' Hitz hot da Rheumatis vertrieba!"
"No!" sait der Dokter, "mög's so bleiba,
So Kura kann i net verschreiba!