Der Guguk

Der Guguk schreit! Der Guguk schreit!
Worom? Narr, dorom weil's an freut!
Er schempft sein Nochber, riaft seim Weib
Ond schreit au bloß zom Zeitvertreib.
No meina d'Leut', de g'scheite Leut',
's gelt ehne, was der Guguk schreit.
Ond schreit er'n recht no hot er's Lob
Ond schreit er anderscht, wean se grob!
Hol's der Guguk!

Mein's Nochbers Mädle, d'Liesabeth
Nenz liabers als wia Hauzich hätt'.
Der Guguk schreit. Glei riaft se drein:
"En wiaveil Johr soll d'Hauzich sein?"
Se zählt am noch; uf zehne schreit er,
Uf zwanz'ge dreiß'ge ond so weiter.
"Jo!" sait se, "wenn i's glauba tät!
Schrei no! so lang wart' i drom net!"
Hol's der Guguk!

Der Frieders-Jockel z'Apfelbach, Der wird
so älls'gmach altersschwach
Ond hätt' so gern no länger g'lebt,
Drom, wia der Guguk 's Liad anhebt,
Der Jockel d' Johr nachzähla will,
Ond grad jetz ischt der Guguk still!
"Was!" sait der Jockel, "heuer schaun!
So schnell wird's doch bei miar net gaun!"
Hol's der Guguk!

Am Weberfranz nenz weiter fehlt
Als alleweil em Beutel 's Geld.
Der Franz probiert's mit allerlei
Ond ischt doch nia kein Glück derbei.
Jetz sait er: "Wenn i Guguk hör',
Klebbr' i em Geld, no wird's net leer."
Der Guguk schreit, der Franz fahrt nein,
Jetz ischt kein Knopf em Beutel g'sein.
Der Guguk schreit, der Franz stoht dran
Ond fluacht, daß er net klebbra kan:
Hol's der Guguk!

Der Bauramichel sait: "Em Mai
Ischt nenz so knitz wia's Guguksg'schrei:
Wenn alles voll mit Blüata hangt
Ond no des Guguksg'sang anfangt,
no wean glei alle Blüata taub
Ond aller G'saft schiaßt no ens Laub."
Ond richtich, grad wia's blüaga möcht',
No schreit der Guguk. "Schendersknecht!"
Fahrt's raus em Michel en seim Schreck,
"Em Herbst, do hemmer jetz en Dreck!"
Hol's der Guguk!

's ischt grad, wia wenn er's wissa tät'.
Keim Menscha schreit er z'G'falla net.
Ond wäger! i, wann Guguk wär',
I miach's beim Guguk grad wia-n-er,
Des Volk, wo's net grad einfach freut,
Wenn hell em Mai der Guguk schreit,
Hol's der Guguk!